Sortie Blues #4 Festival Veltem-Beisem (09-09-2023) reporter & photo credits: Freddie info club: Sortie Blues © Rootsville 2023

Dit jaar is het nog jonge festival toch alweer aan zijn 4de editie toe maar helaas wordt door het sluiten van het gelijknamige café uitgeweken naar het dorpsplein in Veltem-Beisem. De Corona editie die viel helaas zoals bij velen in het water. Met namen als Doug MacLeod, Lightnin' Malcolm, Michael van Merwijk & Steven De Bruijn, Özgur Hazar's Blues Syndicate, Los Chupitos en Red Red hebben deze jonge wolven toch maar weer een mooie affiche samen gesteld, en zo zouden we de obligate 'Big Bill' nog gaan vergeten. Want zonder 'Iene me Hesp of iene me Kaas' is er hier geen feest. Een extra insteek dit jaar is dat er twee akoestische concerten zullen doorgaan in de plaatselijke kerk.

Eerst de kerk ontheiligd, dan een blues festival in 't park...the times they are a-changin' zou de Bob zingen.

In het 'stadparkje' rond de kerk, onder de schaduw van de aanwezige bomen, staan verschillende bankjes waar je een momentje kan verpozen zonder deel uit te maken van de muzikanten op het podium. Enkele dorpsnotabelen hebben hun rustig plekje nog net voor het festival kunnen innemen en vragend zich toch wel een beetje af wat hier te gebeuren staat. Niet enkel de wederopstanding van Remco Evenepoel maar de start van 'Sortie Blues' op hun nieuwe 'vaste' stek.

Op deze 'Indian Summer' is het uiteraard ook lekker vertoeven op deze nieuwe locatie en zo kijken we uiteraard al uit naar de 'Acoustic Stage' die zullen plaatsvinden in de toch al ontweide 'Sint-Laurentiuskerk'. Een kerk die reeds afstamt van uit de 14de eeuw maar toen als kapel werd geregistreerd. Ook deze kerk heeft een groeiproces moeten doormaken net als het 'Sortie Festival'.

een verdwaalde fiets was als eerste getuige van de transformatie alhier...

Tegen de klok van 02.00PM wordt de start van deze 4de editie gegeven op de 'Jan Stas Stage' als eerbetoon aan de sponsor. Hier ontmoeten we 'Los Chopitos' en dit is alvast een exotische naam voor dit mooie weer. 'Los Chopitos' bestaat zoals we allen wel weten uit Ruben Bertrands samen met zijn 'compadre' Alejandro Jerez. Samen trekken ze de kaart van blues 'n country en hebben ze in deze hoedanigheid wel al een paar keer kunnen ontmoeten.

Ruben was ook ooit de bezieler van 'Leuven Blues" en bracht in 2021 zijn album 'After Hours' uit. Begin 2022 verscheen onder de noemer 'Blues Messenger' het gelijknamige album welke ons meeneemt naar een trip met de blues van Son House, Muddy Waters, Robert Johnson. Een blues die Ruben meer en meer als zijn blues komt te beleven. 'Los Chupitos' is afgeleid uit het gegeven 'Shot' en daar hebben nu eens geen pistolen iets mee te maken maar eerder een fles Tequila.

De samenhorigheid tussen de Mississippi saxofoon en la guitarra acoustica van Alejandro Jerez heeft een magische invloed op het aanwezige publiek. Voor diegene die dit duo en in de eerste plaats Ruben Bertrands nog niet aan het werk hebben gezien, diegene staan nu voor een verrassing want Ruben's krachtige vocale skills zijn een van de duidelijkste maar ook krachtigste uit ons blues circuit.

Opener werd Son House's 'Grinnin' In Your Face' uit 1965 en meteen was voor de vroege aanwezigen de ban gebroken. 'Too Hot To Rumble' was dan weer geen nummer maar een statement over de temperaturen hier in 'Veltem-Beisem'. 'Los Chupitos' lieten zich nu eens niet van hun melk brengen want even verder op staan nog de restanten van een oude melkerij. Nee nummers als 'Sweet Home Chicago' en de gospel song 'Wairfairing Stranger' uit de 19de eeuw maakten want eenieder hun focus kwam te liggen op dit duo.

'Los Chupitos' bleven ons uitermate entertainen zoals met een duikje in het archief van Brother Ray en nummers als 'Unchained My Heart' en 'Do The Mess Around'. Mooi was ook hun versie van 'St-James Infirmary' en zo had ik bijna wat ouderwets vloeipapier nodig om de inkt te laten drogen in mijn notitieboekje. Voor Johnny Cash zijn 'Folsom Prison Blues' kreeg die van 'Los Chupitos' dan weer de steun van Toon Derison op de 'Spoons' en dit zou vandaag hier op 'Sortie Blues' niet de eerste special guest gaan zijn.

Nog een beetje de interactie met het publiek verhogen met 'Got My Mojo Working' van Preston 'Red Foster, de klassieker die we wel allemaal kennen en in 1956 als eerste door Ann Cole op de plaat werd gezet. Afsluiter werd dan het paradepaardje van Ruben Bertrands met zijn versie van Etta James haar blockbuster 'I' Rather Go Blind' en zelfs de 'die hards' smelten hier voor...of is het door de tropische temperaturen?

We hadden hem al met zijn band en tourbus zien arriveren en er waren zelfs aanwezigen die hem vorige maandag op de jaarlijkse jaarmarkt van Leive de boel op stelten hadden zien zetten. We hebben het hier over 'Big Bill' en door zijn bestaan is dit festival van 'Sortie Blues' in het leven geroepen. Feit is dat het toeschouwers aantal gestaag begon te groeien.

Big Bill & Crew

Dat 'Big Bill' en band al zo vroeg op de affiche wordt vermeld is misschien wel een tactische zet om zo al vroeg de vele fans van dit Leuvens icoon naar Veltem-Beisem te lokken. Grapje uiteraard want de gezondheid van Armand Hombroeckx aka 'Big Bill Krakkebaas' laat het drukke nachtleven echt niet meer toe. Armand ondertussen al 73 zingt merendeel in het Leives en is nu, net als de voorbije edities nog steeds de publiekstrekker. Hij laat zich ondersteunen door topmuzikanten als Luk De Graaff (gitaar), Toon Derison (drums) en Jeanke Vandooren (basgitaar). Voor de 'top of the bill' hadden ze hier wel voor extra schaduw gezorgd.

Zijn droge humor is Big Bill nog niet verleerd zoals we konden horen bij 'Boom Boom' van John Lee Snooker. Na het slowbluesje 'Voordeur Blues' ging het met 'Call Me The Breeze' naar het songbook van JJ Cale'. Tijd zo ook om voor 'Big Bill' weer een special guest in te schakelen. Na het brengen van 'Call Me The Breeze' kwam Geert Dierickx als special guest aandraven met 'The Joker' en die million sellig hit 'Blues Moon of Kentucky' uit 1945 van de bluegrass formatie Bill Monroe & The Blue Grass Boys.

Jeanke bracht daarna 'It's All Over Now' van de 'Rolling Stones' maar waarvan ij de versie van Ry Coorder ook wel een toppertje vind. Prachtig was zeker ook het nummer 'De Kroegen Van D'Aa Met' een nummer waarvan de royalties wel eens omhoog zouden kunnen gaan want het 'Venetiaen Koor' uit het verre Hoegaarden wil dit nummer gaan gebruiken als slot akkoord voor hun 'Plékmuziek'. Alzo sprach ons Leentje.

Hier gingen we verder met Robert Johnson zijn 'Crossroad Blues' en zo maakten we ons op voor de absolute kaskraker van deze 'Big Bill' en met zijn million selling hit 'Ene Me Hesp...en ene me Kees' vergaten we hier zo plots dat het kwik boven de 30° steeg.

voor mij ene me...choco

Tegen 04.30PM begeven we ons een eerste keer richting 'Acoustic Stage' voor een concert met Michael van Merwyck en onze eigenste harp virtuoos Steven De Bruyn. Al op voorhand een dikke merci aan de pastoor van deze 'Sint-Laurentiuskerk' om twee van de akoestische concerten te laten doorgaan in zijn 'House of Faith'. Wat we bij aanvang nog niet wisten is dat we hier een uitzonderlijk moment zouden mogen beleven in deze kerk, getekend Michael Van Mertwijck en Steven De bruyn. Bij aanvang hadden ze nog het geluk dat Jan Ieven hier vroeger nog misdienaar zou zijn geweest want die wist de knopjes voor de verlichting staan.

Michael van Merwyck is zoiets als een voorloper van de Bluesman, met één belangrijk verschil: hij speelt niet alleen de blues, hij speelt alles wat hij wil - en dat is precies wat Michael van Merwyk doet sinds hij op jonge leeftijd de gitaar pakte. Liedjes & verhalen over de ups en downs van het leven, koffie, heerlijk eten, liefde gemixt met liedjes van David Bowie, Judas Priest, Depeche Mode, hij vertaalt alles terloops uit de losse pols in een eigen muzikaal dialect.

Steven De Bruyn begon pas mondharmonica te spelen toen hij al 21 jaar oud was en sociologie studeerde, een studie die hij afbrak om zich te kunnen wijden aan de mondharmonica. Later studeerde hij informatica in het Engelse Kingston upon Hull. Midden jaren negentig begon hij op te treden, eerst als begeleider van blueszanger Roland, met wie hij heel zijn verdere carrière zou blijven samenwerken.

Opvallend was dat de koster ook alle 'misboekjes' had verwijderd dus voor het meezingen van de psalmen was het te laat. Geen nood want opener 'The Well' van dit duo is al even mooi. Vervolgens krijgen we met 'Angels' ook een bruggetje naar 'I Don't Want Nobody Else But You'. Het ene na het andere mooie momentje werd hier gebracht door Michael van Merwyck en Steven De Bruyn en het is bijna niet te geloven dat ze voor aanvang nog niet echt wisten hoe de set zou evolueren. Klasse!

'Blues Keep Calling My Name', The Blues Do Your Heart Good', allemaal adembenemend mooi, toch voor zij die in de eerste helft van de kerk hadden plaats genomen want zoals ik deze week al kwam te ervaren is in een kerk niet altijd de akoestiek even goed. Logisch want vroeger wisten ze nog niet dat ze hier blues zouden gaan brengen.

Op en nummer als 'Go For The Light' konden we de virtuositeit van Steven daadwerkelijk beleven en voor diegene die Michael Van Werwijck nog niet kenden...die naam zullen ze nu nooit meer vergeten. Even een covertje dan met Lazy Lester's 'Blues zijn 'Blues Stop Knockin' en zo krijgen we hier van alles wat en geven we nu als onze 'Gouden Palm' aan de 'Sortie Boys'.

Kan het nog mooier? Jazeker hoor want omdat we hier toch in een kerk zitten en in een vroegere era hier de zaterdagavond mis aan de gang zou zijn toveren beiden hier de prachtige hymne 'I'll Fly Away' uit hun hoge hoed en plotseling was er bij menige blues liefhebbers het gevoel alsof we hier ons op de 'Second Line' bevonden in het 'French Quarter'. Als toegift kregen we nog die hit van U2 met hun hit 'Still Found What I'm Looking For', en om met de woorden van Michael Van Merwijck te eindigen...It Won't Get Better Than This. Outstanding concert!

Rond 06.00PM staat 'Özgür Hazar's Blues Syndicate' ons op te wachten op de 'Jan Stas Stage'. Zoals de blues liefhebber wel weten verdedigde Özgür Hazar en zijn 'Blues Syndicate' dit jaar onze kleuren op de European Blues Challenge in Polen. Özgür Hazar is afkomstig uit Istanbul maar heeft sinds 2018 zijn hart verpand aan Leuven. Of dit door het lekkere bier van de stad komt is niet geweten. Özgür wordt beïnvloed door de Texas blues van een Stevie Ray Vaughan maar is ook een liefhebber van Jimi Hendrix, B.B. King en andere blues legendes.

Samen met frontman Özgür Hazar vormen ook Pieter Akkermans op keys, Geert Zonderman op bass en Vincent Caers op drums dit 'Blues Syndicate'. Doorheen hun geschiedenis is ook Arianne 'Yaya' als additional vocals zich komen aansluiten bij de band. 

Na een mooie intro krijgen we meteen al werk uit hun tweede, nog te verschijnen album met 'Can't Stop Missing You'. Via 'Philly' komen we dan zo uit bij 'Mama, He Treats Your Daughter Mean' en zo bevinden we ons in de rhythm 'n blues era van Ruth Brown.en ook 'Wang Dang Doodle' past hierbij. 'Back Home' vervolgens is er ook eentje welk op het nieuwe album zal verschijnen en na 'Baby Blue' en 'Sweet Angel' komen we zo uit bij de uitstekende vocale kwaliteiten van bassist Geert Zonderman met diens inbreng van 'Hoochie Coochie Man'. Diene moeten ze toch dringend een nummertje meer geven. 'Counting The Reasons' die mogen we dan gaan verwachten als nieuwe single.

Met 'Holy Man' kwamen die van het 'Özgür Hazar's Blues Syndicate' dan misschien de aanzet te geven dat we ons terug richting kerk moesten gaan begeven maar niet alvorens nog even te genieten van 'Let Me Be Your Man', en dit is geen Psalm.

You make me feel like dancing...I'm gonna dance the night away!

Tijd om zo een tweede maal af te zakken richting 'Sint-Laurentiuskerk' voor een optreden van storyteller Doug MacLeod. Doug is een meester in zijn vak en zijn toch al wonderlijk mooie nummers worden telkens vooraf gegaan door een inleidend verhaaltje waarbij je op het puntje van je stoel komt te kruipen. MacLeod heeft zeven Blues Music Awards gewonnen, waaronder: Akoestische Artiest van het Jaar 2014, 2016, 2017, 2020 en 2023. Zijn voorlopig laatste album 'A Soul To Claim' kwam vorig jaar op de markt. Stiekem was Doug al komen luisteren naar het vorig akoestisch concert alhier en wist zo dat de lat hoog was gelegd.

Uiteraard is deze 'Doug MacLeod' een totaal ander gegeven en is de benadering van een nummer vrijwel uniek bij deze meester storyteller. In die mate zelfs dat je soms niet beseft wat nu op de eerste plaats komt, zijn (h)eerlijke nummers of de sappige realistische vertellingen ervoor. Zo was het zelfs een magisch moment wanneer na de soundcheck de klokken van de kerk begonnen te luiden alsof ze wilden zeggen, it's 07.30PM, it's time!

In Doug's hoofd moeten het telkens weer op tijdens een concert freewheelen worden tussen de talrijke stories die er in ronddwalen, en zo krijgen we het met humor overgoten verhaal over hoe hij zijn eerste 'Duvel' kwam te ervaren. It's like a light beer with 3 Jack Daniels in it! Het word dus meer dan een uur genieten van deze meester in het genre. Ook bij het verhaaltje dat 'The Train Change' vooraf gaat al heeft dit ook mindere mooie momenten van de mens in zich al is Doug MacLeod' een true believer van de goede eigenschappen die we met ons meedragen.

Deze singer-songwriter is een toonbeeld dat we het leven allemaal veel relaxer moeten beleven en met een duivels liedje hier in de kerk is 'A Soul To Claim' er eentje waarbij iedere aanwezige aan zijn lippen hangt. Doug MacLeod heeft een songbook van originals dat gewoon niet te vatten is en toch wil hij ook wel een cover brengen. Een voorbeeldje daarvan is 'Sweet Home Chicago' maar dat verzoekje kost dan 20€. Niemand? dan maar verder met een verhaaltje over één van de oprichters van 'Hi-Tone Records' in 1949.

Door de vele meeslepende stories & songs zou je haast gaan vergeten wat een meesterlijk fingerpickin' gitarist deze Doug MacLeod ook is en zo krijgen we hier een schoolvoorbeeld van een Delta bluesje voorgeschoteld. Ook krijgen we hier een lesje in 'Trouble in Paradise' of hoe man en vrouw ook beter samen kunnen leven en kijk een huwelijksconsulent is hij ook al.

Voor het nummer van en over de big legged woman 'Vanilla' is hij dan voor het rifje te leen geweest bij 'John Lee Hooker'! Nu we toch in de kerk zitten is een gospel song niet onontbeerlijk te noemen. Of er nog tijd is? daarop is het antwoord zo klaar als pompwater, All Night Long! En zo krijgen we nog 'The Night of The Devil's Road' en komen we zo ook te weten dat in Memphis ook Chimay Blauw te verkrijgen is.

geen stoeltjesgeld? dan is de opkomst in de kerk hier in Veltem-Beisem nog zeer goed...

Met 'Lightnin' Malcolm' zijn we al toe aan de voorlaatste act van deze 'Sortie Blues 2023'. De baanbrekende Mississippi Bluesman Lightnin' Malcolm is een charismatische en energieke gitaristenzanger met een diepe, soulvolle stem, Hij heeft zijn onweerstaanbare dansgrooves van de tienerjaren van Juke Joint meegenomen naar wereldpodia met mainstream artiesten als Robert Plant, Jimmy Buffett, Robert Cray, The Black Keys, North Mississippi Allstars en Gary Clark Jr.

We kunnen zeggen dat de 'Sortie Boy's hier een wereldtopper op hun affiche hebben kunnen plaatsen. Hij speelde ook op het album van onze eigenste 'Ghalia' uit 2019 maar heeft in zijn bagage zeker nu zijn vorig jaar uitgebrachte album 'Eye Of The Storm' zitten. Een pareltje van North Mississippi Hill Country Blues. Eens was deze Lightnin' Malcolm een leerling, nu een meester in dit genre. Vanavond laat hij zich begeleiden door drummer 'Darryl Ciggaar' en nog een talent van eigen bodem harpspeler Olivier Vanden Bauwede.

De fans van onder meer RL Burnside waren nu een stapje dichter bij de 'Jan Stas Stage' gaan plaats vatten maar toch is deze North Mississippi Hill Country Blues een tikkeltje anders. De teksten van nummers als 'Cherry Red' en 'Falling Babe' zijn door de herhalende woorden onderhevig aan veranderingen al blijven de ritmes van deze 'Blues' herkenbaar.

Het is niet enkel 'Lightnin' Malcolm' die het gewicht van dit optreden op zijn schouders neemt maar zowel 'Darryl Ciggaar' als Olivier Vanden Bauwede doen hier een behoorlijke duit in het zakje. 'Stay in Your Arms' heeft dan misschien wel een romantisch kantje maar met 'Big Rock' en 'Bounce With Me Girl' komen we zo terug uit op de signature van deze Mississippy Malcolm. Op 'The Jungle' is de tijd rijp voor Malcolm om een 'walk in the park' te gaan doen wat de interactie met het ondertussen ook vol gelopen parkje ten goede komt.

De timeline die lapt hij gewoon aan zijn laars en zo krijgen we een extreem uitgesponnen nummer van RL Burnside voor de kiezen. In de sixties zouden we stellen van een 'LP Versie'. Ook hier loopt het uiteindelijk op zijn einde en sluit hij af met de woorden; Stomp Your Feet, Get Out of Your Serat, Clap Your Hands en C'mon and ance.....

Als absolute afsluiter van deze editie hebben die van 'Sortie Blues' na 'be-Mine Blues' dit jaar aan een talentvolle band van eigen bodem gedacht. 'Red Red' is een psychedelische blues band die zich onderscheidt van de rest door toevoeging van een turntable. 'Red Red' is een collectief rond de Amerikaan Tom Beardslee. Aan zijn zijde vinden we gitarist Steve Ceulemans en een ritme sectie dat bestaat uit drummer Pieter Vandergooten en bassist Chris Forget, maar het in het oog springend is zeker en vast de toevoeging van DJ Courtasock en zijn scrathin' grooves. Op 11 november is op het NAKED Label de release voorzien van hun debuutplaat op (rode) vinyl.

Voor velen onder de aanwezigen die deze 'RedRed' nog nooit aan het werk hebben gezien zal er misschien wel even een cultuurshock volgen. De psychedelische benadering van blues nummers als 'In The Pines', 'Come On In My Kitchen' of de rhyhtm 'n blues hit 'Spoonful' krijgen hier vanavond een ander jasje toegemeten maar uiteindelijk zal alles wel in de plooi vallen.

De klankkleur van 'Tom Beardslee' is er eentje dat meteen de aandacht naar zich toe trekt. Wie zich afvraagt hoe 'DJ Courtasock' zijn inbreng kan doen bij deze band krijgt meteen het antwoord op het nummer 'The Cuckoo' en nog meer met 'Alabama Kid'. We vielen al van in het begin voor deze band. You Love it or You Hate it, er is geen gulden middenweg. Wanneer drummer Pieter zijn grooves laat klinken over het pleintje weten de bluesliefhebbers dan ook meteen dat het hier over 'In The Pines' gaat en worden ze al meer vertrouwd met deze 'RedRed'.

Op 'CackeWalk' krijgen we ook nu een interventie van harper Olivier Vanden Bauwede net als op 'Robert Johnson's 'Come On In My Kitchen' en zo schrijven we 1937 in een modernere versie. Het 7 minuten durende 'Spoonful' geschreven door de muzikale huisarchitect van 'Chess Records' is en blijft voor mezelf een pareltje.

We krijgen ook nog 'Tear It Down' en wuiven we zo deze 'Sortie Blues' uit met 'Here Tonight'. De 'Sortie Boys' hebben hier weerom een verrassend straffe affiche uit de hoed getoverd en kunnen we zo al uitklijken naar de editie van 2024 want na de eerste editie waarop we maar met een paar uit de blues present tekenden is en blijft het aantal blues fans hier gestaag groeien tot ergernis van de voetbalploeg van Veltem die hun parking vandaag zag ingenomen worden door al een behoorlijk aantal blues mobiels met dank aan 'Sortie Blues', Stella uit een echt boerke en...Big Bill. CU!

wordt dit de nieuwe 'GC De Wildeman' locatie?

hiese daase Gevarenwinkel in rustmodus

naast ROB was er ook verslaggeving van 'Den Venetiaen' uit Hoegaarden

gezien poppemie, zo doe je dat...